พอเพียง เป็นคำที่มีความหมายลึกซึ้ง(เดินทางสายกลาง)

ซึ่งก็หมายความว่า การดำรงชีพแบบพึ่งตนเอง 

ลดการพึ่งพาปัจจัยภายนอกที่แปรผัน 

    พอเพียง หรือความพอดี ไม่ได้เป็นสูตรสำเร็จตายตัว แล้วแต่จะเหมาะกับตัวบุคคลนั้น  ก็ควรจะต้องอยู่บนพื้นฐานแนวคิดของความเป็นไปได้ และความพอดี ความเหมาะสมกับสภาพปัจจัยส่วนตัวบุคลนั้น
    ปัจจัย4 เป็นสิ่งที่มนุษย์จำเป็นต่อการดำรงชีวิต ทุกเผ่าพันธุ์  ประกอบด้วย  บ้าน ผ้า ยา อาหาร  นั่น หมายความว่า เบื้องต้นแล้วการทำเกษตรพอเพียงจะต้องสามารถตอบโจทย์เรื่องปัจจัย4 
        พอเพียง ต้องเริ่มจากปัจจุบัน ตั้งเป้าหมายไว้แค่เอื้อมมือถึงก่อน ฝันให้ไกลแล้วไปให้ถึง ตั้งเป้าไว้ใกล้ๆ ไปถึงแล้วค่อยฝันต่อ ทำน้อยๆแต่ให้ดี พอดูแลได้ทั่วถึง เท่ากำลังทุนและแรงงานที่มี ไม่สร้างหนี้
  ความเชื่อทางวัตถุนิยม ไ่ม่ว่าเศรษฐี หรือ ยาจก ก็มีความต้องการทางด้านวัตถุอยากได้-อยากมี พอๆกัน แล้วใครเอ่ย เป็นทุกข์มากกว่ากัน  อยากได้อยากมี มากๆ เข้าใจแ่ก่นชีวิตผิดๆ ถึงจะต้องทำอะไรผิดๆก็ยอม 

  เกษตรกร ทำตัวเป็นห่วงโซ่อาหารชั้นล่างสุด ซึ่งผู้กำหนดกลไกตลาดและราคา พ่อค้าและนักการเมือง เกษตรกรไม่สามารถควบคุมได้้ด้วยตัวเกษตรกร  แล้วทำไมต้องเอาอนาคตไปเสี่ยงกับสิ่งเหล่านี้
ทำอย่างไร โรงงานผลิตอาหารเล็กๆ ของเราจะดำเนินไปได้ แม้ในสภาวะโลกที่แปรผัน
 

^{เงินจำเป็นมาก ในการดำรงชีวิต แต่..คนเราไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อเงิน}   

ทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียง คือคำตอบ   ทุกอย่าง ด้วยสมอง และสองมือของเราเอง
      หลักพอเพีบงนี้  ก็คือ ทางสายกลาง ที่ถูกถ่ายทอดมานับพันปีแล้ว แนวทางการตัดกิเลส ความอยากได้ อยากมีเกินตัวก็มีแนะไว้
คงไม่ต้องถึงขั้นบวชเป็นพระ มนุษย์ธรรมดาก็สามารถเข้าใจได้  พุทธองค์ท่านตรัสรู้ได้ด้วยเข้าใจหลักธรรมชาติ แล้วเกษตรเมืองพุทธอย่างเราจะทำไม่ได้เชียวหรือ?? 


     เมื่อปัจจัย 4 เพรียกพร้อม สิ่งที่เรามีอีกอย่างคือ คุณภาพชีวิตที่ดี มีอากาศดีๆให้ได้หายใจ ทำให้สุขภาพจิตดี พร้อมเรียนรู้และสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ มีสุขภาพที่แข็งแรงจากการกินผักปลอดสารพิษ ค่ำมามีเวลาสอนการบ้านลูกหรือ มีเวลากินข้าวด้วยกัน  มีเวลาพูดคุยใส่ใจพัฒนาการและความเป็นไปของเขาในวัยหนุ่มสาว ได้ถ่ายทอดประสบการณ์ดีๆ สอนสิ่งดีเป็นเกราะป้องและแนวทางดำเนินชีวิตให้กับลูก
    นี่คือ  จุดเริ่มต้นของสังคมที่น่าอยู่ สิ่งเล็กๆนี้ มันต้องเปลี่ยนมาจากข้างในแล้วถ่ายทอดออกมาเป็นการปฏิบัติให้เป็นรูปธรรม   เริ่มที่ตัวเราก่อน มันจะสะท้อนผลนั้นสู่ครอบครัวและสังคมรอบข้างได้   เรียกได้ว่า เรากำลังเปลี่ยนแปรงชีวิตเราเอง เปลี่ยนสังคม เปลี่ยนประเทศ รวมถึงโลกอนาคต 

" ....ชีวิตเราบางคนทำงานหนักเสียจนลืม..ลืมไป...ว่าชีวิตเราเกิดมาทำไม..

เกิดมาเพื่อทำงานให้หนักแล้วก็ตายไป..เช่นนั้นหรือ..
.....กว่าจะรู้ตัวก็อายุมาก สังขารเสื่อม แรงล้าเกินกว่าจะทำการใดๆให้แก่ชีวิต.

การมี ยศฐาบรรดาศักดิ์ ที่สูง. ตำแหน่งหน้าที่การงานดีๆ มีบ้านหลังโตๆ มีรถสวยๆ ราคาแพงๆ  สุดท้ายบั้นปลายของชีวิต. เราก็ได้แค่นั้งมอง  มิอาจจะหาความสุขที่แท้จริงได้จากสิ่งที่เราบากบั่นแสวงหามาทั้งชีวิต..     สุดท้ายก็หนีไม่พ้นที่จะกลับไปหาธรรมชาติ.

หาตัวเราให้เจอ ครับ..แล้วใช้ชีวิตของเราที่เหลืออยู่ให้มีความสุข...
ท้ายที่สุด ชีวิตของเราจะมีความสุขมากกว่าเศรษฐี..ร้อยล้าน พันล้าน..  "